Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

POSTANOWIENIE

Dnia 19 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa T. D. i M. D.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w T.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego

na postanowienie Sądu Okręgowego Sądu Gospodarczego w Rzeszowie

z dnia 5 lutego 2013 r., sygn. akt VI GC 224/12

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek pozwanego o zwolnienie go od opłaty sądowej od apelacji w kwocie
4.138,24 zł.

W uzasadnieniu Sąd podał, iż brak jest podstaw do zwolnienia pozwanego od obowiązku uiszczenia wymaganej opłaty sądowej, gdyż nie przedłożył on dokumentów obrazujących jego sytuację finansową. Oznacza to, że tak lakoniczny wniosek nie mógł zostać uwzględniony i z tego powodu został oddalony, jako że nie została wykazana trudna sytuacja finansowa uniemożliwiająca uiszczenie opłaty od apelacji.

Na powyższe postanowienie pozwany złożył zażalenie, w którym polemizując z rozstrzygnięciem Sądu, zarzucił błędne ustalenie stanu faktycznego, poprzez pominięcie okoliczności wskazujących na jego trudną sytuację finansową. Ponownie wskazał, że utrata płynności finansowej spółki wynika z wycofania się kontrahentów z zakupu wyprodukowanych maszyn.

Mając powyższe na uwadze pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i zwolnienie go od opłaty sądowej od apelacji.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest nieuzasadnione.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż obowiązek uiszczania kosztów sądowych wobec Skarbu Państwa jest co najmniej równorzędny z obowiązkiem wywiązywania się z innych zobowiązań związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, a koszty dochodzenia swych praw przed sądem powinny być wkalkulowane przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w koszty tej działalności i uwzględnione przy planowaniu wydatków.

Ponadto zwolnienie od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych stanowi wyjątek od zasady ich ponoszenia i przysługuje ono stronom, które nie mają dostatecznych środków, by je ponieść, o ile wykażą one swą trudną sytuację finansową.

Oceny przesłanek zastosowania art. 103 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. (Dz.U. 2005, nr 167, poz. 1398 z póź. zm.) nie można dokonywać w oderwaniu od celu tego przepisu. Ma on, w interesie społecznym, umożliwić podmiotowi, którego na to nie stać, obronę jego słusznych praw i stanowi w istocie formę pomocy udzielanej przez Skarb Państwa.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw, by uwzględnić przedmiotowe zażalenie. Słusznie bowiem Sąd Okręgowy zauważył, iż pozwany nie wykazał braku środków na pokrycie wymaganej opłaty. Nie przedłożył żadnych dokumentów obrazujących jego sytuację majątkową, jak np. historii rachunku bankowego za ostatnie trzy miesiące, raportów kasowych, ksiąg handlowych, wykazu mienia ruchomego i nieruchomości czy też deklaracji podatkowych aktualnych za ostatnie 3 miesiące, co byłoby istotne do jakiejkolwiek oceny kondycji finansowej pozwanej spółki.

Samo bowiem powoływanie się na rezygnację kontrahentów z zamówień nie świadczy jeszcze o braku środków pieniężnych po stronie podmiotu domagającego się zwolnienia od kosztów sądowych.

Ponadto należy zaznaczyć, iż to w interesie pozwanego było przedłożenie wszelkich możliwych dokumentów na poparcie swych twierdzeń o braku środków na uiszczenie wymaganej opłaty. Pozwany jednak zaniechał tego wymogu i nawet nie dołączył niezbędnej dokumentacji do zażalenia.

Z tych też względów Sąd Apelacyjny orzekł, jak w sentencji na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.