Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I ACz 412/13 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Rzeszowie z 2013-06-28

Sygn. akt I ACz 412/13

POSTANOWIENIE

Dnia 28 czerwca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSA Dariusz Mazurek (spr.)

Sędziowie:

SA Andrzej Palacz

SA Marek Klimczak

po rozpoznaniu w dniu 28 czerwca 2013 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa J. K.

przeciwko K. H.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

na skutek zażalenia pozwanej

na postanowienie Sądu Okręgowego w Rzeszowie

z dnia 11 lutego 2013r., sygn. akt I C 183/13

p o s t a n a w i a:

o d d a l i ć zażalenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy uwzględnił wniosek powoda o zabezpieczenie roszczenia poprzez wpisanie w dziale III księgi wieczystej o nr. (...) prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości objętej tą księgą, do czasu prawomocnego zakończenia niniejszego postępowania.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, iż powód uprawdopodobnił swoje powództwo dołączonymi do pozwu dokumentami. Wynika z nich bowiem, iż jego wierzytelność wobec dłużnika T. H. nie została zaspokojona, a darowana przez niego na rzecz żony nieruchomość stanowiła jedyny składnik majątku dłużnika, z którego powód, jako wierzyciel mógłby uzyskać zaspokojenie. Wykazany został także interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia, gdyż ewentualne zbycie przez pozwaną przedmiotowego mieszkania uniemożliwiłoby powodowi zaspokojenie swej wierzytelności.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła pozwana.

Zarzuciła, iż powód nie wykazał istnienia roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

Wskazując na powyższe pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Zażalenie pozwanej nie zasługuje na uwzględnienie.

W art. 730 1 § 1 i 2 kpc określono tzw. podstawy zabezpieczenia, zwane też warunkami zabezpieczenia, które mają merytoryczny charakter i które należy odróżnić od procesowych przesłanek postępowania zabezpieczającego. Podstawami zabezpieczenia są: 1) istnienie roszczenia podlegającego zabezpieczeniu, 2) interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Okoliczności te wymagają uprawdopodobnienia.

Odnośnie zabezpieczenia roszczenia niepieniężnego, którego domaga się powód we wniosku, to celem tego zabezpieczenia może być: 1) zapewnienie uprawnionemu zaspokojenia, tj. egzekucyjnego wykonania przyszłego orzeczenia, co odnosi się tylko do roszczeń o świadczenie; 2) zapewnienie skuteczności przyszłego orzeczenia, tj. innych skutków orzeczenia niezdatnego do egzekucyjnego wykonania; 3) antycypacyjne, tymczasowe udzielenie wierzycielowi takiej samej ochrony prawnej, jaką ma zapewnić mu przyszłe orzeczenie.

Odmiennie niż w przypadku zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, w art. 755 k.p.c. rezygnuje się z taksatywnego wyliczenia dopuszczalnych sposobów zabezpieczenia roszczeń niepieniężnych. Sposób zabezpieczenia musi być adekwatny do treści roszczenia i okoliczności faktycznych. W przepisie tym, ograniczono się zatem do wzmianki, iż sąd udziela zabezpieczenia, jakie stosownie do okoliczności uważa za odpowiednie, nie wyłączając sposobów wymienionych w art. 747 k.p.c.

Przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę (art. 730 1 § 3 k.p.c.).

W przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy słusznie uznał, iż powód przedłożonymi do pozwu dokumentami (k. 7 - 16) uprawdopodobnił zarówno swoje roszczenie, jak i interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Skoro wytoczył on powództwo o uznanie za bezskuteczną w stosunku do niego umowy darowizny z dnia 13 listopada 2012r., zawartą pomiędzy T. H. (dłużnikiem), a pozwaną K. H., na mocy której dłużnik przeniósł na pozwaną własność jedynej należącej do niego nieruchomości, to tym samym prawa pozwanej do swobodnego rozporządzania przedmiotową nieruchomością, do czasu zakończenia przedmiotowego procesu, powinny być ograniczone w celu zapewnienia skuteczności przyszłego orzeczenia.

Ponadto powód wskazał przysługujące mu wobec dłużnika wierzytelności, których egzekucja okazała się dotąd nieskuteczna.

Wbrew zatem ocenie skarżącej, powód w pełni uprawdopodobnił zarówno niniejsze roszczenie, jak i interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, brak jest podstaw do zmiany rozstrzygnięcia Sądu I instancji i dlatego też Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie pozwanej na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Dudek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Rzeszowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Dariusz Mazurek,  Andrzej Palacz ,  Marek Klimczak
Data wytworzenia informacji: