Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

	Przewodniczący:	SSA Irena Mazurek (spr.)
	Sędziowie:	SSA Janina Czyż SSA Urszula Kocyłowska
	Protokolant	St. sekr. sądowy Anna Kuźniar

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o rentę z tytułu choroby zawodowej

na skutek apelacji wniesionej przez stronę pozwaną

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt IV U 787/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie .

Sygn. akt III AUa 637/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 grudnia 2014 r.

Decyzją z dnia 8 maja 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w J. odmówił wnioskodawczyni A. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową ,dochodzonego wnioskiem z dnia 5 grudnia 2012 r. w trybie przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy
i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz.1322 ze zm.). Powołując w podstawie prawnej decyzji art. 6 w/w ustawy organ rentowy stwierdził, że wnioskodawczyni nie spełnia jednej z zasadniczych przesłanej nabycia prawa do dochodzonego świadczenia rentowego, skoro w świetle orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu z dnia 23 kwietnia 2013 r. nie jest niezdolna do pracy.

Wnioskodawczyni A. S. odwołała się od decyzji ZUS do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie.
W odwołaniu z dnia 11 maja 2013 r. wnioskodawczyni wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do renty z tytułu choroby zawodowej, zarzuciła ,że wbrew stanowisku organu rentowego jej stan zdrowia w sposób istotny ogranicza zdolność do wykonywania pracy nie tylko w wyuczonym zawodzie technika usług kosmetycznych ale także na aktualnie zajmowanym stanowisku pracownika biurowego do spraw osobowych. Podając , że z uwagi na wystąpienie schorzenia zawodowego pod postacią alergicznego kontaktowego zapalenia skóry pozostaje
w leczeniu w poradniach : dermatologicznej ,alergologicznej i laryngologicznej , odwołująca naprowadzała, że jest silnie uczulona na związki zawierające akrylany a te występują nie tylko w substancjach kosmetycznych ale także w materiałach biurowych jak choćby w tonerach .

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 3 lipca 2013 r. pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. wniósł o oddalenie żądania wnioskodaw czyni , z tego samego zasadniczego względu jaki powołany został w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd OkręgowySąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie, po rozpoznaniu odwołania (...) S. ,wyrokiem
z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. akt IV U 787/13) zmienił zaskarżoną decyzję ZUS przyznając wnioskodawczyni prawo do stałej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową, począwszy od dnia
5 grudnia 2012r. U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legło – poczynione w oparciu o opinię biegłego lekarza dermatologa (tak główną jak i uzupełniającą) ustaleniem od trwałej częściowej niezdolności do pracy odwołującej ( ur. (...)
z zawodu technika usług kosmetycznych i wykonującej także pracę asystenta stomatologicznego jak również ostatnio tj. od 2010r. pracę biurową ) wywołanej schorzeniem zawodowym pod postacią alergicznego kontaktowego zapalenia skóry. Przyjmując pełną miarodajność tego dowodu osobowego – przy jednoczesnym odrzuceniu stawianych do opinii zarzutów pozwanego organu rentowego z uzasadnieniem, iż stanowią one jedynie polemikę ze stanowiskiem biegłego – Sąd I instancji podkreślił, że opinia ta zawiera szczegółowy opis objawów klinicznych występujących u wnioskodawczyni które przekonują o braku możliwości wykonywania przez nią pracy tak w zawodzie kosmetyczki, pomocy dentystycznej jak i ostatnio wykonywanej pracownika biurowego, przy podkreślaniu że praca odwołującej wykonywana jest w zakładzie pracy chronionej ,a jej stanowisko dostosowane zostało do jej warunków zdrowotnych . Konsekwencją zaś powyższego ustalenia była ocena prawna sprawy

w której Sąd Okręgowy w Krośnie ,przywołując brzmienie art. 6 ustawy z dnia
30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy
i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz.1322 ze zm.) stwierdził, że wbrew stanowisku ZUS wnioskodawczyni w dacie złożenia wniosku rentowego tj. w dniu 5 grudnia 2012 r. spełniła wszystkie przewidziane w tym przepisie przesłanki nabycia prawa do dochodzonego świadczenia rentowego. W podstawie prawnej wyroku powołany nadto został art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 26 marca 2014 r. zaskarżony został przez pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. . W apelacji z dnia 26 czerwca 2014 r. pozwany organ rentowy zarzucając oparcie zaskarżonego wyroku na wadliwej opinii biegłego lekarza dermatologa wynosił o zmianę zaskarżonego wyroku przy jednoczesnym uzupełnieniu w postępowaniu odwoławczym materiału dowodowego o opinię innego zespołu biegłych lekarzy, względnie uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania temu Sądowi. W uzasadnieniu wniesionego środka odwoławczego skarżący w szczególności podkreślał ,że opinia biegłego lekarza dermatologa nie może być uznana za w pełni miarodajną jako ,że
w istocie biegły ten potwierdził jedynie występowanie u odwołującej schorzenia zawodowego (co nie kwestionował organ rentowy) bez koniecznego podania jak schorzenie to jest aktualnie nasilone i czy powyższe w sposób istotny ogranicza możliwość wykonywania przez wnioskodawczynię pracy tak w zawodzie wyuczonym jak
i na aktualnie zajmowanym stanowisku pracy , przy zaakcentowaniu ,iż jest to praca nie narażająca odwołującą w sposób istotny na działanie alergenów , a nadto –niezależnie od statusu pracodawcy jako zakładu pracy chronionej- świadczona
w pełnym wymiarze czasu pracy. Niezależnie od tego apelujący zwracał uwagę, iż opinia biegłego lekarza dermatologa nie zawiera jakiegokolwiek uzasadnienia przyjętej trwałości niezdolności do pracy wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni A. Z. wniosła o oddalenie apelacji organu rentowego jako bezzasadnej.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie rozpoznając apelację pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. zważył co następuje ;

Apelacja jest w pełni uzasadniona co skutkować musi uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Zaskarżony bowiem wyrok Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie z dnia 26 marca 2014 r. jest wyrokiem co najmniej przedwczesnym skoro – jak słusznie podnosi skarżący organ rentowy – nie wyjaśnione zostały wszystkie okoliczności faktyczne związane ze stanem zdrowia wnioskodawczyni wynikającym z rozpoznanego u niej schorzenia zawodowego pod postacią alergicznego kontaktowego zapalenia skóry w aspekcie niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 i art.13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2013r.,poz.1440 ze zm.) mających tu swoje zastosowanie poprzez art.17 ust.1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz.1322 ze zm.). Patrząc bowiem na treść opinii biegłego lekarza dermatologa na jakiej oprał się w swoim rozstrzygnięciu Sąd I instancji niewątpliwie przyznać należy rację apelującemu ,że opinia ta nie mogła być uznana za dowód miarodajny skoro, stanowisko biegłego ograniczało się
w istocie jedynie do potwierdzenia – nie kwestionowanego przez ZUS- wystąpienia
u odwołującej schorzenia zawodowego bez podania – wbrew temu co stwierdził Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku podkreślając ,że opinia biegłego zawiera szczegółowy opis objawów klinicznych – jak aktualnie schorzenie to się manifestuje , jakie są jego objawy i czy ten aktualny stopień zaawansowania tego schorzenia czyni wnioskodawczynię niezdolną do pracy przy uwzględnieniu nie tylko jej formalnych kwalifikacji zawodowych ,ale też specyfiki ostatnio wykonywanej pracy pracownika biurowego i to w pełnym wymiarze czasu pracy (bez względu na fakt ,iż zakład pracy jest zakładem pracy chronionej) . Biegły ten bowiem w wynikach aktualnych badań powołał się na testy i dokumentacje fotograficzną jaka posłużyła do stwierdzenia choroby zawodowej ,a która pochodziła jeszcze z 2009r. i z początku 2012r. , po czym stwierdziwszy silne uczulenie wnioskodawczyni na pochodne kwasu akrylowego
i metakrylowego ( występujących głównie w wyrobach kosmetycznych , przy odnotowaniu ,iż związki te występują także w tonerach do drukarek) uznał, że wobec trwałego ( dożywotniego ) uczulenia na te alergeny istnieją podstawy do uznania odwołującej za trwale częściowo niezdolną do pracy. Tymczasem – jak słusznie podnosił już w toku postępowania przed Sądem I instancji pozwany organ rentowy - samo rozpoznanie schorzenia zawodowego nie stanowi jeszcze o niezdolności do pracy
( tak też wprost w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2006 r. II UK 70/05 LEX nr 272557) , a w tym kontekście nie można też nie zauważać ,iż ustalony
u wnioskodawczyni trwały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem tego schorzenia wyniósł zaledwie 10 % ( vide k- 8 ) . Z kolei istnienie samych przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania określonej pracy nie przesądza jeszcze o niezdolności do pracy w rozumieniu art. 12 ustawy emerytalno-rentowej w sytuacji gdy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami ( rozumianymi bardzo szeroko) ubezpieczony jest zdolny do wykonywania innej pracy (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2008 r.
I UK 359/07 OSNP 2009/17 – 18/234) co w sytuacji wnioskodawczyni odnieść należy do wykonywanej aktualnie przez nią pracy w charakterze pracownika biurowego. Nie można też przy tym zapominać ,że istnienie jedynie zagrożenia utraty zdolności do pracy – w tym wypadku jak podkreślał biegły w sytuacji wystąpienia narażenia na alergeny – nie stanowi jeszcze o niezdolności do pracy (tak z kolei w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2000 r. II UK N 160/00 OSNP 2002/16/396).
Z tych wszystkich więc wyżej na prowadzonych względów opinia biegłego sądowego na której oparł się w swoim rozstrzygnięciu Sąd I instancji – jako opinia praktycznie potwierdzająca jedynie istnienie u wnioskodawczyni schorzenia zawodowego – nie mogła być w żadnej mierze uznana za dowód w pełni miarodajny, co tym samym stanowi o braku wyjaśnienia istotnych okoliczności faktycznych sprawy w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Powyższe zaś czyni koniecznym skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Okręgowy w Krośnie , który mając na względzie te wszystkie wyżej podniesione uwagi w zakresie przesłanek stanowiących
o niezdolności do pracy jako pochodnej schorzenia zawodowego odwołującej winien na nowo w całości przeprowadzić postępowanie dowodowe przez dopuszczenie dowodu z opinii biegłych lekarzy dermatologa alergologa i laryngologa (a więc specjalistów pod opieką których wnioskodawczyni pozostaje w leczeniu w związku ze zmianami skórnymi) ,a ostatecznie też dowodu z opinii biegłego lekarza specjalisty z zakresu medycyny pracy, którzy -po zapoznaniu się z całością dokumentacji medycznej wnioskodawczyni oraz po przeprowadzeniu jej badania przedmiotowego - jednoznacznie podadzą w jakiej fazie zaawansowania występuje u odwołującej alergiczne kontaktowe zapalenie skóry – jak manifestują się objawy tego schorzenia – i czy
w związku z tym , schorzenie to upośledza w sposób istotny zdolność wnioskodawczyni do wykonywania pracy ,w tym w szczególności pracy na ostatnio zajmowanym przez nią stanowisku pracownika biurowego . Dopiero zaś tak przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwolić może na poczynienie w sprawie zasadniczego dla wyniku sporu ustalenia ,a w efekcie na właściwą ocenę prawną sprawy w kontekście spełnienia przez A. S. wszystkich przewidzianych w art. 6 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity Dz. U. z 2009 r. Nr 167, poz.1322 ze zm.) przesłanek nabycia prawa do dochodzonego świadczenia rentowego.

Skoro więc z naprowadzonych wyżej względów wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego praktycznie w całości na nowo, na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

(...)

(...)