Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

POSTANOWIENIE

Dnia 26 października 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący:	SSA Kazimierz Rusin ( spraw.)
Sędziowie:	SA Anna Gawełko
	SA Anna Pelc

po rozpoznaniu w dniu 26 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa J. J.

przeciwko Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w Słupsku, Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w Elblągu, Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu w Gryficach, Skarbowi Państwa - Sądowi Rejonowemu dla Warszawy - Śródmieście, Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w Elblągu, Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w Łodzi, Skarbowi Państwa - Sądowi Apelacyjnemu w Łodzi, Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w Słupsku, Skarbowi Państwa - Sądowi Okręgowemu w Warszawie, Skarbowi Państwa - Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie
i B. D.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda i pozwanego B. D.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I C 497/12

p o s t a n a w i a:

I.  o d r z u c i ć zażalenie pozwanego B. D.,

II.  u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zaskarżonym postanowieniem stwierdził swą niewłaściwość i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Słupsku argumentując, że żaden z pozwanych nie ma siedziby bądź zamieszkania w okręgu Sądu Okręgowego Krośnie.

Powód zarzucił w zażaleniu naruszenie art. 200 kpc, gdyż w jego ocenie Sąd I instancji z urzędu nie może podejmować decyzji o właściwości, a pozwany nie złożył stosownego wniosku. Wskazał też na nieważność postępowania z uwagi na nierozpoznanie jego wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia .

Rozpoznając to zażalenie należy na wstępie zauważyć, że w myśl przepisu art. 202 kpc niewłaściwość sądu dającą się usunąć za pomocą umowy stron, sąd bierze pod rozwagę tylko na zarzut pozwanego, zgłoszony i należycie uzasadniony przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy , przy czym sąd nie bada z urzędu tej właściwości również przed doręczeniem odpisu pozwu .

W niniejszej sprawie nie zachodzi przypadek naruszenia właściwości rzeczowej ani też wyłącznej właściwości miejscowej, a zatem stosownie do treści art. 46 kpc dopuszczalne jest umowne określenie przez strony właściwości miejscowej sądu, a zatem w razie wniesienia sprawy przed sąd miejscowo niewłaściwy i niezgłoszenia w tej kwestii zarzutu przez pozwanego przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy z zachowań obu stron może wynikać, że zdecydowały się na poddanie rozstrzygnięcia sprawy sądowi wybranemu przez powoda .

Skoro zaś pozwany nie miał jeszcze sposobności zgłoszenia ewentualnego zarzutu w tym zakresie zaskarżone postanowienie ( wydane przed doręczeniem powodowi odpisu pozwu) jest co najmniej przedwczesne .

Z tego względu należało orzec jak w sentencji działając na mocy stosowanego odpowiednio art. 386 § 1 kpc w związku z art. 397 § 1 i 2 kpc .

Zarzut nieważności postępowania nie mógł być uznany za skuteczny, gdyż co prawda wniosek o ustanowienie pełnomocnika powinien być rozpoznany przez sąd bez zwłoki przed podjęciem jakichkolwiek innych czynności procesowych, jednakże w uwarunkowaniach niniejszej sprawy nierozpoznanie wniosku powoda nie doprowadziło do nieważności postępowania ( art. 379 pkt. 5 kpc), gdyż powód samodzielnie podjął odpowiednie czynności procesowe, a w szczególności złożył środek odwoławczy ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 10.03.1998 r, I CKN 524/97).

Stosownie do treści art. 394 § 2 kpc termin do wniesienia zażalenia jest tygodniowy i liczy się od doręczenia postanowienia. Odpis postanowienia został doręczony pozwanemu B. D. w dniu 16 lipca br
( potwierdzenie odbioru – k. 16), a skoro zażalenie zostało wniesione w dniu 24 lipca br (stempel urzędu pocztowego – k. 32), to jako spóźnione podlegało odrzuceniu ( art. 370 kpc w związku z art. 397 § 1 i 2 kpc).

(...)

(...)

- (...)

- (...) B. D..

(...).10.12

(...)