Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

POSTANOWIENIE

Dnia 24 października 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym

Przewodniczący:	SSA Anna Gawełko

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa T. M. i S. W.

przeciwko P. W.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda T. M.

na postanowienie Sądu Okręgowego – Sądu Gospodarczego w Rzeszowie

z dnia 23 czerwca 2014 r., sygn. akt VI GC 92/14

p o s t a n a w i a:

I.  z m i e n i ć zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zwolnić powoda T. M. od zaliczki na poczet opinii biegłego w części ponad kwotę 2.000 zł (dwa tysiące),

II.  oddalić zażalenie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy oddalił wniosek powoda T. M. o zwolnienie od zaliczki na poczet opinii biegłego w części co do kwoty 4.000 zł, uznając że posiada on wystarczający majątek i środki, aby wydatek ten ponieść.

Z ustaleń Sądu wynika, że powód prowadzi działalność gospodarczą indywidualnie oraz w ramach spółki cywilnej z drugim z powodów S. W.. Łączny jego przychód z tych tytułów w 2013r. wyniósł 598.591,05 zł, jednak w ostatecznym wyniku działalność przyniosła stratę w wysokości 9.902,74 zł.

Powód jest właścicielem mieszkania o pow. 46 m ² (obciążone kredytem hipotecznym), samochodu osobowego o wartości 23.000 zł, współwłaścicielem drukarki o wartości 300.000 zł i plotera laserowego o wartości 12.000 zł. Miesięczny koszt swojego utrzymania wyliczył na kwotę łącznie 2.050 zł, twierdząc że wydatki te finansuje z pożyczek u rodziny.

W ostatnich miesiącach na rachunkach bankowych spółki powoda odnotowano szereg wypłat i wpłat w kwotach od kilkuset do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Uwagę Sądu zwróciły w szczególności wysokie wpłaty na jeden z rachunków w dniach 17 marca i 10 kwietnia br. – w kwotach 54.605,92 zł i 51.873,05 zł. Na tej podstawie Sąd przyjął, że powód miał możliwość zabezpieczenia środków na pokrycie należnej zaliczki na biegłego, która wynosi 5.000 zł.

W zażaleniu na powyższe postanowienie powód T. M. domagał się jego zmiany i zwolnienia go od należnej zaliczki ponad kwotę 1.000 zł. Zarzucając naruszenie art. 102 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 1025) twierdził, iż wbrew odmiennym ustaleniom Sądu Okręgowego nie jest on w stanie pokryć w całości należnej zaliczki, wyjaśniając przy tym, iż obecny dochód z prowadzonej przez niego indywidualnie działalności gospodarczej jest niewielki – 150 zł miesięcznie, natomiast działalność spółki cywilnej przynosi straty. Powód nie jest w stanie dalej ograniczyć swoich kosztów utrzymania, które pokrywa dzięki pomocy rodziny. Podkreślił również, że w związku z toczącym się postępowaniem obaj powodowie ponieśli dotąd koszty w kwocie ok. 12.618 zł, które zgromadzili wszelkimi staraniami, w sytuacji niewielkich zysków firmy wynikających z dostarczenia powodom przez pozwanego niesprawnego plotera, co jest przedmiotem sporu w niniejszej sprawie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W świetle dokonanych przez Sąd Okręgowy ustaleń nie budzi wątpliwości, że pomimo podnoszonych trudności powód kontynuuje prowadzenie działalności gospodarczej, w ramach której osiąga znaczne przychody, rzędu blisko 600 tys. zł w ubiegłym roku. Przy łatwości generowania kosztów według polskiego systemu podatkowego wykazywane straty nie są wyznacznikiem możliwości ponoszenia przez przedsiębiorcę kosztów sądowych, które powinny być traktowane na równi z innymi zobowiązaniami z tej działalności. Powód nie wykazuje zaległości z innych tytułów, a więc powinien ponosić także koszty sądowe. Z akt sprawy wynika, że pomimo problemów firmy powód i jego wspólnik starają się temu obowiązkowi sprostać. Uwzględniając wysokość kosztów poniesionych dotychczas przez nich w niniejszej sprawie Sąd Apelacyjny uznał za uzasadnione udzielenie powodom, w tym powodowi T. M. częściowego zwolnienia od należnej zaliczki, zmieniając zaskarżone postanowienie w sposób opisany w sentencji, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.