Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III AUa 95/13 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Rzeszowie z 2013-04-24

Sygn. akt

III AUa 95/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Mirosław Szwagierczak

Sędziowie:

SSA Janina Czyż (spr.)

SSA Urszula Kocyłowska

Protokolant

sekr. sądowy Anna Kuźniar

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o emeryturę

na skutek apelacji wniesionej przez wnioskodawcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 12 listopada 2012 r. sygn. akt IV U 1806/11

oddala apelację

Sygn. akt III AUa 95/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 września 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ( t. jedn. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił K. B. prawa do emerytury, ponieważ nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca domagał się jej zmiany i przyznania dochodzonego świadczenia, podnosząc, że przedstawił wszystkie możliwe do uzyskania obecnie dokumenty, a ponadto fakt jego pracy w warunkach szczególnych mogą potwierdzić świadkowie.

Odpowiadając na odwołanie organ rentowy domagał się jego oddalenia, podnosząc, że wnioskodawca nie wykazał świadectwem pracy w warunkach szczególnych, iż posiada wymagany okres takiej pracy.

Wyrokiem z dnia 12 listopada 2012 r., sygn. akt IV U 1806/11, Sąd Okręgowy w Krośnie, oddalił odwołanie.

Sąd ustalił, że K. B. był zatrudniony w (...)w J. w okresie od 1.08.1968 r. do 31.01.1975 r. na stanowisku (...). Wnioskodawca pracował w warsztacie mechanicznym, w którym wykonywano naprawy samochodów ciężarowych, wyciągów elektrycznych i spalinowych, pił spalinowych i wind ręcznych. Następnie wnioskodawca pracował w (...)w J. jako mechanik od 1.02.1975 r. do 31.01.1985 r., zajmując się naprawą samochodów ciężarowych i sprzętu budowlanego. W ocenie Sądu zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci akt osobowych, zeznań świadków oraz opinii biegłego nie dawał podstawy do ustalenia, że wnioskodawca w obu powyższych okresach wykonywał stale i w pełnym wymiarze prace mechanika w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych i szynowych, wymienione w Dziale XIV, poz. 16 wykazu A – załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Sąd zauważył, że podczas zatrudnienia w (...)wnioskodawca naprawiał nie tylko pojazdy mechaniczne, ale także pozostały sprzęt mechaniczny, a swoje czynności wykonywał również poza kanałami remontowymi. W drugim ze spornym okresów wnioskodawca pracował w warsztacie z dwoma kanałami remontowymi, zatrudniającym około 10 mechaników, pracujących bez ścisłego podziału czynności, stąd też nieprawdopodobne jest ustalenie, że wnioskodawca pracował wyłącznie w kanale remontowym.

W apelacji od powyższego wyroku wnioskodawca domagał się jego zmiany i przyznania dochodzonego świadczenia, zarzucając sprzeczność ustaleń z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, przez uznanie że skarżący nie pracował w okresie od 1.08.1968 r. do 31.01.1975 r. w warunkach szczególnych, jako mechanik samochodowy stale wykonując prace w kanałach remontowych, a także art. 233 § 1 kpc, przez niewszechstronne rozważenie materiału dowodowego, jego błędną ocenę, sprzecznie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Apelacja wnioskodawcy jest nieuzasadniona i podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Krośnie jest trafny i nie narusza prawa.

Przedmiotem sporu w sprawie była ocena uprawnienia K. B. do emerytury w obniżonym wieku, a to w związku z zatrudnieniem w szczególnych warunkach, na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 nr 153 poz. 1227), a w szczególności spełnienie przez wnioskodawcę warunku posiadania stażu pracy w warunkach szczególnych. Sąd Okręgowy uznał, że wnioskodawca zatrudniony na stanowiskach: mechanika maszyn i urządzeń (...) oraz mechanika nie wykonywał prac, wymienionych w wykazie A, Dziale XIV, pod pozycją 12, załącznika do rozporządzenia RM z 7.02.1983 r., tj. prac mechanika w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych i szynowych. Sąd Apelacyjny w pełni podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy i ich niewadliwą ocenę prawną.

Wnioskodawca, składając wniosek o wcześniejszą emeryturę nie przedstawił świadectwa pracy w warunkach szczególnych, wystawionego przez pracodawcę, a w postępowaniu sądowym fakt wykonywania pracy w warunkach szczególnych dowodził zeznaniami świadków. Treść złożonych zeznań, wbrew zarzutom apelacji, nie daje podstaw do ustalenia, iż wnioskodawca wykonywał prace mechanika w kanałach remontowych w warunkach określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. nr 8 poz.43).

Zgodnie z § 2 pkt. 1 powołanego wyżej rozporządzenia RM zaliczenie okresu pracy do zatrudnienia w szczególnych warunkach jest uzależnione od wykonywania jej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku. Zatem nie jest wystarczające samo ustalenie, że pracownik czynności, o których mowa w załącznikach do powołanego rozporządzenia, wykonywał bez sprecyzowania czasokresu ich wykonywania (por. wyrok SN z dn. 15.12.1997 r., II UKN 417/97, OSNP 1998/21/638).

Zeznania świadków wskazują, że w warsztatach (...)praca mechaników zorganizowana była w ten sposób, że każdy wykonywał czynności naprawcze sprzętu, w zależności od potrzeb pracodawcy, wszyscy mechanicy pracowali na kanałach remontowych, a także wykonywali inne naprawy i nie można wskazać procentowo ilości dziennego czasu poświęcanego na pracę w kanałach przez każdego z nich.

Natomiast warunek wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy jest spełniony tylko wówczas, gdy pracownik w ramach obowiązującego go pełnego wymiaru czasu pracy na określonym stanowisku, nie wykonuje czynności pracowniczych nie związanych z tym stanowiskiem, ale stale tj. ciągle, wykonuje prace w szczególnych warunkach, w przypadku wnioskodawcy - prace w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych.

Sąd Okręgowy przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, włącznie z dopuszczeniem dowodu z opinii biegłego z zakresu organizacji i zarządzania przemysłem, wobec czego nie było potrzeby ponawiać tego dowodu w postępowaniu apelacyjnym.

Z podanych wyżej przyczyn brak jest podstaw faktycznych i prawnych do uwzględnienia apelacji wnioskodawcy, która podlega oddaleniu zgodnie z art. 385 kpc.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Maria Domaradzka
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Rzeszowie
Data wytworzenia informacji: