Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

	Przewodniczący:	SSA Irena Mazurek (spr.)
	Sędziowie:	SSA Urszula Kocyłowska SSA Barbara Gonera
	Protokolant	st.sekr.sądowy Elżbieta Stachowicz

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o ustalenie czasokresu właściwego ustawodawstwa

na skutek wniosku pozwanego organu rentowego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 10 listopada 2015 r. sygn. akt III AUa 648/15

o d d a l a wniosek.

Sygn. akt III AUa 173/16

Uzasadnienie
wyroku z dnia 31 maja 2016 r.

Wnioskiem z dnia 18 lutego 2016 r. ( uzupełnionym pismem procesowym
z dnia 24 marca 2016 r. ) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J. wystąpił do Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r. ( sygn. akt III AUa 648/15), domagając się uchylenia wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie
z dnia 5 maja 2015 r. ( sygn. akt IV U 323/15), jak też poprzedzającej go decyzji z dnia 13 stycznia 2015 r. i przekazania mu bezpośrednio sprawy do ponownego rozpoznania. Wskazując w podstawie prawnej wniosku na art.83 ust.3 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpiecz 121 ze zm.) organ rentowy, powoływał się na pozyskane już po wydaniu wyroku nowe dowody mające podważać tytułu ubezpieczenia występującej w tej sprawie wnioskodawczyni W. S. na terytorium Republiki Litewskiej . Były to: pismo litewskiej instytucji ubezpieczeniowej z dnia 11 stycznia 2016 r. informujące o wynikach kontroli Państwowej Inspekcji Pracy Republiki Litewskiej m. innymi ” mającej zatrudniać wnioskodawczynię firmy (...) „D. ekspresas” jako nie prowadzącej żadnej działalności na Litwie , przy fikcyjnym zatrudnianiu obywateli Rzeczypospolitej Polskiej , a także postanowienie litewskiego Biura Świadczeń Zagranicznych Zarządu Krajowej Kasy (...) z dnia 27 lutego 2016 r. odmawiające W. S. wydania zaświadczenia A1 , przy uznaniu , że podlega ona polskiemu ustawodawstwu w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Wnioskodawczyni W. S. nie stosunkowała się do wniosku organu rentowego.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie ,rozpoznając wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. o wznowienie postępowania , ustalił i zważył co następuje;

Wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r. Sąd Apelacyjny w Rzeszowie ( sygn. akt (...)) oddalił apelację Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. od wyroku Sądu Okręgowego w Rzeszowie z dnia 5 maja 2015 r. ( sygn. akt (...)) zmieniającego zaskarżoną decyzję pozwanego organu rentowego z dnia
13 stycznia 2015 r. –ustalającą ,że W. S. podlega ustawodawstwu litewskiemu w zakresie zabezpieczenia społecznego w okresie od 1 lutego 2014 r. do
31 stycznia 2015 r.- w ten sposób, że stwierdził , iż powyższe ustalenie obowiązywać ma na czas nieokreślony ,tak jak stanowi o tym umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony przez W. S. z litewskim pracodawcą . Wobec bezspornego
w tym postępowaniu tytułu ubezpieczenia wnioskodawczyni , spór koncentrował się wyłącznie na ocenie poprawności działań ZUS w zakresie ograniczenia czasowego
( na okres 1 roku) ustalonego ustawodawca , gdzie zarówno Sąd I jak i II instancji zgodnie uznały takie działania za nieprawidłowe , wobec braku dostatecznego ich uzasadnienia w obwiązujących uregulowaniach prawnych związanych z koordynacją systemów zabezpieczeń społecznych państw Unii Europejskiej tj. przepisach rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ( WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE. L 2004.166.1 z dnia 30 kwietnia 2004 r. ze zm.) i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/ 2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. U. UE .L.2009.284.1 ze zm.) , przy zaakacentowaniu nadinterpretacji tego prawa przez organ rentowy przez nieuprawnione czynienie analogii do sytuacji przewidzianej w art.14 ust.10 w/w rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/ 2009 z dnia 16 września 2009 r. , który to przepis nie mógł mieć tu swego zastosowania. Jednocześnie końcowo podkreślone zostało , że przesądzenie o właściwym ustawodawstwie na czas nieokreślony nie oznacza ,że w przypadku zamiany sytuacji ubezpieczonej ( tu choćby poprzez rozwiązanie umowy o pracę z litewskim pracodawcą ) nie będzie możliwa jakakolwiek weryfikacja w tym zakresie , a przekazanie instytucji właściwej tego rodzaju informacji ( art. 3 ust.2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 ) jest obowiązkiem ubezpieczone i leży w jej interesie ,w aspekcie zachowania przez nią uprawnień do świadczeń z danego systemu zabezpieczenia społecznego. Jak wykazują akta ZUS , już po wydaniu przez Sąd Apelacyjny wyroku ,
w dniu 27 grudnia 2015 r. W. S. powiadomiła organ rentowy o zakończeniu stosunku pracy na terytorium Litwy z dniem 30 listopada 2015 r. ,przedkładając na tę okoliczność stosowne zaświadczenie firmy (...) „D. ekspresas” , co skutkowało potwierdzeniem przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J.-
w piśmie z dnia 28 stycznia 2016 r.-podlegania przez w/w ustawodawstwu litewskiemu do dnia 30 listopada 2015 r. Równocześnie powyższe ustalenie przekazane zostało litewskiej instytucji ubezpieczeniowej z zaznaczeniem , że ZUS otrzymał od niej pismo z dnia 11 stycznia 2016 r. dotyczące pracodawcy firmy (...) „D. ekspresas” i , że w tym zakresie będzie się toczyć odrębne postepowanie. Powołane zaś pismo- na które aktualnie wskazuje organ rentowy jako podstawę wznowienia – informowało ,że Państwowa Inspekcja Pracy Republiki Litewskiej przeprowadziła kontrolę m. innymi działalności firmy (...) „D. ekspresas” , której wyniki wskazują, że nie prowadzi ona żadnej działalności na Litwie , przy fikcyjnym zatrudnianiu obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo-już po wniesieniu wniosku o wznowienie postępowania- organ rentowy wszedł w posiadanie postanowienia litewskiego Biura Świadczeń Zagranicznych Zarządu Krajowej Kasy Ubezpieczeń Społecznych z dnia (...). odmawiającego W. S. wydania zaświadczenia A1 .
Na dzień orzekania brak wiedzy co do tego , czy postanowienie to jest prawomocne. Równocześnie z przedłożonego przez innego ubezpieczonego w tożsamej
w swym przedmiocie rozpoznania sprawie III AUa 172/16 pisma Państwowego Urzędu Pracy Republiki Litewskiej z dnia 19 lutego 2016 r. ( kierowanego do (...) ekspresas” ) wynika ,że na podstawie przedstawionych w czasie kontroli przez firmę dokumentów „ nie ustalono żadnych wykroczeń, stąd nie zostały zastosowane administracyjne środki zaradcze”. W świetle powyższych ustaleń -przystępując do oceny prawnej zgłoszonego przez pozwany organ rentowy wniosku o wznowienie postępowania -już na wstępie przesądzenia wymagało czy i w jakim zakresie do wznowienia postępowania w trybie przywoływanego przez ZUS art. 83 a ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.) mają zastosowanie przepisy Kodeksu postepowania cywilnego odnoszące się do tej instytucji (Dział VI Księgi Pierwszej ). Sąd Apelacyjny dostrzegając niejednolitość wyrażanego w judykaturze
w tym względzie stanowiska miał w tu bowiem na uwadze z jednej strony uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2005 r. II UZP 15/05 OSNP 2006/17 -18/276 ,
w której wprost stwierdzone zostało ,że do omawianego wznowienia mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania cywilnego , z drugiej zaś te liczne wyroki Sądu Najwyższego - jak choćby ten z dnia 22 lutego 2010 r. I UK 247 /09 LEX nr 585725 , czy z dnia 26 maja 2010 r. II UK 354/09 LEX nr 604227, które możliwość tą wykluczają , aczkolwiek czynią to w odniesieniu do art. 114 ust. 2 pkt 2 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.) . Mając jednak na względzie zakładaną racjonalność ustawodawcy , fakt że brzmienie obu powołanych wyżej przepisów jest praktycznie tożsame , a także mając na uwadze specyfikę i odrębność postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych , Sąd Apelacyjny
w niniejszym składzie w zdecydowany sposób opowiada się za tym drugim poglądem. Tym samym kolejno, przesądzenia wymagało, czy wniosek organu rentowego
o wznowienie postępowania oparty został na ustawowych podstawach wznowienia w znaczeniu jedynie tych przedłożonych przez ZUS dowodów lub ujawnionych okoliczności , które mają wpływ na przyjęte przez tut. Sąd rozstrzygniecie w sprawie objętej wnioskiem o sygn. akt III AUa 648/15 mając tu na uwadze ,że wznowienie postępowania w tym trybie oznacza swoiste kontynuowanie postępowania w poprzedniej sprawie ( tak m. innymi w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 września 2011 r. I UK 124/11 LEX nr 1026625) . W tym zaś za względzie stanowczo stwierdzić należy , że bez względu na ocenę wartości dowodowej przedłożonych przez pozwany organ rentowy dokumentów mających zakwestionować tytuł ubezpieczenia społecznego W. S. na terytorium Litwy, nie mogą one i tak doprowadzić do podważenia wydanego w sprawie III AUa 648/15 wyroku z uwagi na objęty tym rozstrzygnięciem przedmiot sporu ograniczający się wyłącznie do ustalenia czasokresu właściwego ustawodawstwa , przy bezspornym wówczas tytule ubezpieczeń. Należy bowiem pamiętać ,że kontrolna rola sądu w sprawach z odwołania od decyzji organów rentowych z jednej strony koresponduje z zakresem rozstrzygnięcia dokonanego w decyzji organu rentowego , ale też z drugiej strony odnosi się do zakresu zaskarżenia ,ograniczając się tym samym do badania tych okoliczności które strona chciała poddać pod ocenę sądu w odwołaniu ( o tak rozumianej kontroli sądowej w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych stanowią liczne orzeczenia judykatury w tym m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 1999 r. II UZ 52/99 OSNAPiUS 2000/15/601, czy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2011 r.
I UK 357/10 LEX nr 863946) . Jako znamienne w tym względzie należy także przywołać orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Białymstoku tj. wyrok z tego Sądu z dnia
14 stycznia 2016 r. III AUa 725/15 LEX nr 1966307, w którym zanegowano wprost możliwości podważenia tytułu ubezpieczenia w sytuacji gdy spór przed sądem pierwszej instancji ograniczał się wyłącznie do kwestii ustalenia wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. W końcu przywołać należy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2013 r. II UK 410/12 LEX nr 1375198 w którym wykluczono możliwość wznowienia postępowania z powodu okoliczności nie mieszczących się w przedmiotowym zakresie rozstrzygnięcia objętego wnioskiem o wznowienie. Tym samym mówiąc wprost ,w zaistniałej sytuacji procesowej- w ocenie tut. Sądu-
o ile organ rentowy uzna ,że pozyskane nowe dokumenty mogą stanowić podstawę do podważenia tytułu ubezpieczenia społecznego wnioskodawczyni na terytorium Litwy -co tym samym stanowiłoby o stwierdzeniu podlegania przez W. S. w okresie od 1 lutego 2014 r. do 30 listopada 2015 r. pod krajowy system ubezpieczeń społecznych ( art.83 ust.1 pkt 2 ustawy systemowej) -to niezależnie od prawomocnego wyroku jaki zapadł w sprawie III AUa 648/15 jest on w pełni uprawniony do wydania w tym przedmiocie decyzji we własnym zakresie. Tu jednak marginalnie jedynie zauważyć przyjdzie ,że przynajmniej na dzień dzisiejszy wskazane wyżej dowody ,przy tych jeszcze ujawnionych przez Sąd Apelacyjny , wydają się być ku temu niedostateczne ,wymagając czynienia dalszych niezbędnych ustaleń ( choćby w zakresie rozstrzygnięć litewskiej instytucji ubezpieczeniowej o wyłączeniu wnioskodawczyni z ustawodawstwa litewskiego i prawomocności takiej decyzji) przy ścisłej współpracy obu instytucji ubezpieczeniowych .W tym więc względzie powyższe stanowisko tut. Sądu w pełni koresponduje z tym wyrażonym w uzasadnieniu postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 9 lutego 2016r. III AUa 942/15 , w którym doszło do odrzucenia skargi organu rentowego o wznowienie postępowania w tożsamej
w swym charakterze sprawie , opartej na art. 403 § 2 k.p.c. Znamienne jest także to ,że sam pozwany ZUS , pomimo dysponowania pismem litewskiej instytucji ubezpieczeniowej z dnia 11 stycznia 2016 r. , w dniu 28 stycznia 2016 r. mimo wszystko raz jeszcze potwierdził , jako właściwe dla W. S. w okresie od 1 lutego 2014r. do 30 listopada 2015 r. ustawodawstwo litewskie w zakresie zabezpieczenia społecznego.

Z tych wszystkich więc wyżej naprowadzonych względów należało wniosek Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. o wznowienie postępowania uznać za bezskuteczny , co prowadziło do jego oddalenia (o takiej formie orzeczenia w przypadku stwierdzenia braku okoliczności uzasadniających ponowne rozpoznanie sprawy stanowi wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2013 r. II UK 410/12 LEX
nr 1375198).